VII. Liturgia

szczególnie eucharystyczna, jest uprzywilejowanym miejscem
spotkania z Chrystusem w Duchu Świętym,
znakiem objawiającym i urzeczywistniającym tajemnice Kościoła – wspólnoty
oraz źródłem i szczytem jego życia;
dlatego chcę zawsze jak najpełniej w niej uczestniczyć,
a moim zaszczytem i radością jest służba w zgromadzeniu liturgicznym
według wszelkich zaleceń soborowej odnowy liturgii.

Eucharystia sercem Wspólnoty

64

Eucharystia jest sercem Wspólnoty i twojej osobistej modlitwy. Duchowość Wspólnoty zmierza do Eucharystii i z niej wypływa. W twoim życiu nie ma świętszego czasu niż Msza święta. Jest to źródło i szczyt twojego życia.

Jest ona uprzywilejowanym miejscem twojego spotkania z Panem. Subiektywnie możesz odczuwać bardziej obecność Pana poza Eucharystią. Bóg może objawić ci Siebie w różnych okolicznościach. Obiektywnie natomiast, najpełniej na ziemi, Pan jest obecny w tym błogosławionym czasie Mszy świętej. Jest On tam dla wszystkich i dla ciebie, bez względu na stan w jakim się znajdujesz. Obecność Chrystusa nie jest zależna od twojej modlitwy, od nastroju czy uczuć jakich doświadczasz. Nie jest zależna od twego grzechu lub świętości. Chrystus w czasie Mszy świętej jest obecny zawsze! Eucharystia jest obecnością Pana pośród swego ludu.

Przychodź codziennie na Eucharystię jako na najważniejszy moment dnia. Dokonuje się w niej ukoronowanie całego dnia twojej modlitwy, wysiłków odkrywania Pana w codzienności, ofiary twoich cierpień i wyrzeczeń. Nie traktuj tego czasu jako jeszcze jednej czynności w ciągu dnia albo jako kolejnej praktyki duchowej. Jeden „rodzaj” modlitwy można zastąpić jakimś innym – Wieczerzy Pana nie zastąpisz niczym.

65

Msza święta jest dla ciebie najważniejsza, staraj się w nią jak najpełniej zaangażować. Ofiaruj Bogu, w miarę swoich możliwości, wysiłek skupienia uwagi. Wyczekuj i tęsknij za tą chwilą. Nigdzie tak nie pragnij spotkania z Panem, jak właśnie tutaj.

Przychodź na Eucharystię z całą godnością. Przychodzisz do Króla, do Pana i Władcy wszystkiego. Nie ma na ziemi drugiego takiego miejsca, które musiałbyś potraktować z taką czcią. Wizyty u najbardziej znaczących ludzi są niczym wobec twojej obecności na Świętej Liturgii. Pan wprawdzie zaprasza cię bardzo blisko Siebie, wręcz pozwala ci zasiąść ze Sobą do stołu, nie zwalnia cię to jednak z szacunku wobec Niego. Św. Paweł pisał do tych, którzy uczestniczyli w Eucharystii, lekceważąc obecność Pana:

Kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej. *28 Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. *29 Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało Pańskie, wyrok sobie spożywa i pije. *30 Dlatego to właśnie wielu wśród was słabych i chorych i wielu też umarło (1Kor 11,27-30).

Bacz na samego siebie: na twoje myśli, pragnienia, gesty, serce. Nie chodzi o to, byś się kontrolował przed Bogiem, ale abyś miał świadomość najważniejszej i najcenniejszej chwili dnia. Nie możesz być na Eucharystii nie zwracając uwagi na Pana, zajęty wyłącznie sobą, swoimi myślami. Nie lekceważ Go obojętnością i oziębłością.

Doświadczenie nieba

66

Eucharystia jest doświadczeniem nieba już tutaj na ziemi. Tam nie będzie innego Jezusa poza Tym, którego spotykasz na Mszy świętej. Będzie przemienione twoje serce, ale Pan będzie ten sam. Aby kiedyś nie poraził cię blask chwały Bożej, już teraz przygotowuj się i pokornie ucz się trwania wobec Bożego majestatu ukrytego pod osłoną znaków. On – na tyle, na ile jesteś w stanie przyjąć – powoli będzie odsłaniał ci swoją chwałę.

Uczestniczysz w Eucharystii razem z chórami aniołów i wszystkimi zbawionymi. Jest to miejsce spotkania Kościoła pielgrzymującego z Kościołem chwalebnym. Niebo z ziemią, w tym czasie, stają się jednym. Otwieraj swoje serce na relacje z twoimi przyjaciółmi, z którymi spędzisz wieczność. Nie zapominaj o twoim Aniele Stróżu, stale ci towarzyszącym.

Na Eucharystii uczestniczysz w tej samej uczcie, w której będziesz uczestniczył w niebie (Iz 25,6; 55,1n; 65,13; Łk 12,37; 22,30; Mt 8,11; 26,29; Ap 3,20; i in.). Ty się zmienisz, ale uczta pozostanie ta sama. Teraz uczestniczysz poprzez znaki, jakby w zwierciadle, niejasno, później będziesz trwać twarzą w twarz (1Kor 13,12).

Dialog z Panem. Znaki liturgiczne

67

Eucharystia jest w pełnym znaczeniu twoim dialogiem z Bogiem [1], czyli w pełni tym, czym jest modlitwa. Każda liturgia jest misterium spotkania z Bogiem. Jest w niej obecny żywy Bóg i ty. Spotykasz się z Nim, wchodzisz z Nim w dialog, poprzez słowa i gesty liturgiczne, przez odczytywane słowo Boże, przez twoją wiarę, a nade wszystko poprzez twoje serce i wewnętrzne zaangażowanie.

W liturgii wypowiadając słowa, czyń to ze świadomością, że mówisz do Boga. Później słuchaj Go, słuchając własnego serca. W tekstach liturgicznych, w słowie Bożym, w ciszy, w śpiewie usłyszysz odpowiedź. Módl się, a Bóg da ci Siebie. Uwielbiaj Go, a zostaniesz napełniony błogosławieństwem. Módl się sercem, ustami i ciałem, cały bądź zaangażowany w dialog z Bogiem. Jeśli wykonujesz w liturgii jakiś gest, słowo, śpiew – niech to nie będzie tylko czynność zewnętrzna, ale niech wypływa z twojego wnętrza.

W liturgii, szczególnie eucharystycznej, bądź obecny sercem. Poprzez znaki, w których Chrystus staje się obecny, masz spotkać się z Nim, wejść z Nim w żywy kontakt. Liturgia będzie dla ciebie martwa, bezowocna jeśli się nie spotkasz z Panem. Nie uczestniczysz przecież w magicznych obrzędach, działających bez względu na twoje wewnętrzne nastawienie [2].

W liturgii wpatrujesz się nie w to, co widzialne, lecz w to, co niewidzialne. To bowiem, co widzialne, przemija, to zaś, co niewidzialne, trwa wiecznie (2Kor 4,18). Wraz z grzechem pierworodnym człowiek utracił wrażliwość na rzeczywistość duchową. Pierwsi ludzie zaczęli patrzeć na siebie tylko zewnętrznie, co rodziło poniżenie i wstyd (Rdz 3,7). Jakby utracili możliwość widzenia w sobie i wokół siebie ducha. Pozostało bardzo ograniczone patrzenie: tylko na świat materialny. Bóg zaś jest Duchem (J 4,24), Jezus to nie tylko Ciało, ale również i Duch, aniołowie są duchami, szatan jest duchem, ty posiadasz ducha. Świat duchowy jest równie rzeczywisty, a może i bardziej, niż świat materialny. Żyjesz w tym świecie, aczkolwiek go nie rozpoznajesz.

W liturgii najważniejsza jest rzeczywistość duchowa. To, co widoczne dla zmysłów naprowadza na rzeczywistość, która jest spotkaniem z żywym Bogiem, działaniem Jego łaski, wypełniona obecnością Ducha Świętego i aniołów. Liturgia jest zapowiedzią pełnej harmonii między twoim duchem a ciałem, jaka będzie w niebie. Tutaj każdy gest i słowo jest znakiem uobecniającym to, co chwilowo nie jest widoczne dla twoich oczu. To, co cielesne i materialne jest w pełni zjednoczone z tym, co duchowe. Widzisz gesty, słyszysz słowa, a Duch Święty działa.

68

Skoro zatem nie widzisz tego, co duchowe, bardzo ważnym jest, byś rozumiał znaki liturgiczne, byś wiedział, co one oznaczają, jaką odsłaniają rzeczywistość duchową. Dąż do jedności twojego ciała, rozumu i ducha. Rozumiejąc te znaki, będziesz mógł otwierać swoje serce na łaskę, którą one oznaczają. W ten sposób urzeczywistnia się twój wewnętrzny dialog z Bogiem.

Nie chodzi o to, abyś w czasie Mszy prowadził intelektualne rozważania nad każdym znakiem. Raczej niech twoje serce przylgnie do rzeczywistości, którą one oznaczają.

Pełniąc posługę liturgiczną, czyń to z godnością, ze zrozumieniem, pięknie, jak najlepiej potrafisz, wkładając w to całe serce. Wszak użyczasz swoich ust, swojego ciała dla Pana. Chrystus chce się posłużyć tobą! Inni pragną przez ciebie, w czytelny sposób odczytać działanie łaski. Dlatego służba w zgromadzeniu liturgicznym niech będzie dla ciebie zaszczytem i radością.

Czas zbawienia

69

Sakramenty, a szczególnie Eucharystia są kontynuacją dziejów zbawienia. Bóg nie zakończył pochylać się nad człowiekiem wraz z epoką apostołów. On dzisiaj zbawia ciebie, działa w tobie mocą swego Ducha przez sakramenty. Tak, jak w czasach swojego ziemskiego życia Jezus uzdrawiał, uwalniał, odpuszczał grzechy i zbawił przez swoją śmierć i zmartwychwstanie, tak dzisiaj dokonuje tego przez sakramenty. Uczestniczysz w wydarzeniach zbawczych. Jesteś tam obecny. Słowo Boże staje się rzeczywistością.

Przyjmuj zatem każdy sakrament jako czas łaski. Bądź pewny wierności Pana. Nigdy nie przyjmujesz sakramentu bezowocnie – to ty sam możesz zamknąć swoje serce i być obojętny. Nie lekceważ łaski Pana!

Eucharystia świętem Wspólnoty

70

Eucharystia jest czasem najpełniejszego doświadczenia Wspólnoty w Kościele. Tutaj doświadczasz jedności z całym Kościołem. Ta sama Eucharystia jest sprawowana na całym świecie. Papież, biskupi, kapłani, wszystkie ludy i my – spotykamy się w jednej Komunii.

Nigdzie tak nie jesteś zjednoczony z siostrami i braćmi jak w czasie Zgromadzenia Eucharystycznego. Również małżonkowie najpełniej są ze sobą duchowo zjednoczeni w czasie Mszy świętej. W Najświętszej Ofierze jesteśmy zjednoczeni w Duchu Świętym mocą Komunii – Ciała i Krwi Pańskiej.

Wspólna Msza święta z siostrami i braćmi ze Wspólnoty niech będzie dla ciebie świętem. Ucz się świętowania wraz ze Wspólnotą na Eucharystii. Razem ze wszystkimi uwielbiaj Boga i świętuj Jego obecność. Twoje świętowanie niech się również wyrazi w twoim stroju.

Eucharystia jest szczytem i najpełniejszym uwielbieniem Boga. Nikt tak Ojca nie uwielbił, jak Syn, który złożył Siebie w ofierze na krzyżu. W liturgii Wieczerzy Pańskiej uczestniczysz w tym uwielbieniu Ojca przez Chrystusa. Włączając się w to uwielbienie Syna, próbuj i ty uwielbiać przez złożenie siebie w ofierze, swojego życia i cierpień, przez modlitwę, śpiew i gesty. Zjednocz się z chórami aniołów i zbawionych uwielbiających Baranka (Ap 4,11; 5,9.12; 7,11; i in.).


[1] Ks. F.Blachnicki, Liturgia dialogiem, Lublin 1996.

[2] Tamże, 51n.